Ga naar inhoud

Eerst stappen en dan happen

| Wiepkje Hoekstra

In het Zuid-Limburgse heuvellandschap bestaan ze al een paar jaar: kroegjesroutes! Wandelen door een prachtig landschap met ûnderweis (NL: onderweg) gezellig eten en drinken bij knusse cafés en lokale restaurants. Het leuke is… dat kan nu ook in Gaasterland. Misschien met iets minder hoogtemeters, maar minstens zo sfeervol en minstens zo lekker!

Wiepkje Hoekstra is dol op Fryslân, dieren en het buitenleven. Met haar hond Yfke trekt ze er regelmatig op uit in Zuidwest Friesland. Als blogger deelt ze haar belevenissen om te laten zien hoe mooi deze regio is en waarom je er zéker eens naartoe moet! Vandaag neemt ze je mee tijdens een kroegjesroute door Gaasterland.

Vrijdagochtendgeluk

In het mooie glooiende Gaasterland zijn er verschillende kroegjes door prachtige wandelroutes met elkaar verbonden. Vandaag kiezen we voor de route ‘De randen van het Rijsterbos’. Omdat mijn hond Yfke al wat ouder is, maken we de wandeling niet al te lang. Deze route van 5,8 kilometer is precies goed. Ook vriendin Karlijn wandelt mee. We gaan op vrijdagochtend, zodat we de rust van het bos kunnen beleven vóór de weekenddrukte losbarst.

Het bos in

Het najaar is de tijd van mooie herfstkleuren en het begin van de winter. Juist dan is het extra fijn om naar buiten te gaan. Maar wel graag met wat beschutting en waar vind je dat beter dan in het bos? Gaasterland is daarvoor natuurlijk de perfecte plek. Het zeventiende-eeuwse Rijsterbos blijft mijn favoriet. We parkeren bij de vernieuwde parkeerplaats van It Fryske Gea, achter het statige witte pand van B&B Rijsterbosch. Eigenlijk zou je de route meteen goed moeten beginnen: met Belgisch bier en stoofvlees, zoals het bord langs de weg enthousiast belooft.

Meer over Brasserie Rijsterbosch

Oog in oog

We besluiten eerst het bos in te trekken. De muts op en de sjaal om, het is fris vandaag. Nog voor de zwarte houten schuur slaan we linksaf. Deze schuur heet de ‘Wildtskoarre’ en is vernoemd naar de familie De Wildt, die dit bos ooit heeft laten aanleggen. Na een poosje wandelen we over een smal pad langs de rand van het Rijsterbos. Links van ons ligt de open Séfonsterpolder. Tussen de bomen zien we ineens een reebokje nieuwsgierig zijn kop opsteken. Zodra we voorbij zijn, graast hij weer rustig verder. Bezoekers is hij hier duidelijk wel gewend.

ZUIDWESTWAARTS

Langs ‘the sunnyside’ van het Rijsterbos wandelen we verder richting het zuidwesten. Het pad buigt naar rechts en leidt ons langs Boerderijcamping De Braamberg richting het Mirnserklif. Hoewel het al najaar is, staan er nog verrassend veel campers. Kennelijk een populair plekje onder de winterkampeerders. Als we de weg oversteken, zien we het IJsselmeer in de verte oplichten. Via het Séleantsje lopen we door een tunnel van bomen, recht op het schitterende water af. Een groot bord maakt ons duidelijk dat we hier op 4,6 meter boven N.A.P. staan; ongekend hoog voor Friese begrippen!

Ontdek het Rijsterbos
Blauwe paaltjes route in Gaasterlands bos

We genieten van een smakelijke lunch met, vooruit het is bijna weekend én we zijn op kroegjesroute, een glas volle rode wijn

Van haard naar sneeuw

We stappen het sfeervolle paviljoen ’t Mar binnen. Het is er heerlijk rustig, een paar tafeltjes zijn bezet. We nemen plaats aan een hoge tafel bij het raam en mijn hond Yfke nestelt zich op mijn jas bij de haard. We genieten van een smakelijke lunch met, vooruit het is bijna weekend én we zijn op kroegjesroute, een glas volle rode wijn. Binnen is het heerlijk warm, maar we besluiten onze tocht te vervolgen. En precies op dat moment, alsof het zo moest zijn, dwarrelen de eerste sneeuwvlokken van het jaar naar beneden. Oké het zijn wat waterige vlokken die niet blijven liggen... maar dit geeft wel sfeer!

Meer over Paviljoen 't Mar

KUIERPAADJES

We lopen in stevig tempo langs het strand onderaan het Mirnserklif, natte sneeuw op onze jassen, maar met frisse energie. Even verderop gaan we via de trap weer omhoog, terug het klif op. We werpen nog één keer een blik op het IJsselmeer. In de verte doemen de contouren van Enkhuizen op, land in zicht! Over het smalle Freuleleantsje kuieren we terug naar het Rijsterbos. Tussen de eeuwenoude beuken en eiken is het aangenaam wandelen. Ook sparren en dennen zijn er aan deze kant van het bos veel te vinden, waardoor het er mooi groen blijft. Ik krijg spontaan zin in de kerstdagen en sta even stil om een fotootje van de onverwachte verse sneeuw naar mijn familie te sturen.

Wijze Eiken

Via slingerende bospaadjes bereiken we de Enkhuizerlaan, een zandpad dat in het verlengde van Enkhuizen ligt. Het eerste deel van het pad is heel licht, want hier zijn links en rechts nieuwe bomen aangeplant. Gelukkig is het inmiddels weer droog, want hier zijn geen hoge kronen om ons te beschermen. Even verderop wandelen we weer tussen de oude wijze eiken en de soms wel metersdikke beukenbomen door. Tussen de hulststruiken fladdert af en toe een roodborstje of merel op, verder is het aangenaam rustig in het bos. Een Friese gaai hipt voor ons uit en her en der zien we nog de laatste restjes paddenstoelen. Aan het einde van de laan wacht een sfeervol en karakteristiek plekje voor een welverdiend laatste drankje.

Sinds 1753

Bij Hotel Jans worden we welkom geheten met een bord dat thee met het állerlekkerste appelgebak belooft… dat laten we ons geen twee keer zeggen. Hotel Jans is een begrip in Gaasterland, al in 1753 stond er op deze plek een herberg. Nog altijd kun je er niet alleen genieten van koffie en iets lekkers, maar ook blijven logeren. En dat klinkt best aantrekkelijk, want dan zouden we morgen gewoon weer een kroegjesroute door Gaasterland kunnen doen!

Meer over Hotel Jans
Hotel Jans in de herfst met een bankje en een krijtbord voor het hotel. De vlag hangt uit.

Van alle tijden

De appeltaart smaakt trouwens heerlijk, een aanrader. In de bar is het gezellig aangekleed met foto’s van vroeger aan de muur. Met een tevreden gevoel wandelen we het laatste stuk terug naar de parkeerplaats, dwars door de oude slottuin van Huize Rijs. Het slot zelf is al lang verdwenen, maar de uitgestrekte tuin verraadt dat hier ooit iets groots heeft gestaan. Ooit wandelden de adellijke bewoners hier ook al naar het Mirnserklif, waar ze thee dronken in een speciaal gebouwd ‘koepeltsje’.

Kroegjesroutes zijn van alle tijden zo blijkt maar weer!

Wandel zelf de kroegjesroute ‘De randen van het Rijsterbos'!

Misschien vind je dit ook interessant

Zoek & boek

Reisgezelschap